تابستانی که برف آمد مساله می سازد

به گزارش مطب نما، بنظر می رسد سینمای ایران در سالهای اخیر ـ به شکل حرفه ای ـ چندان روی خوشی به پژوهش نشان نداده است؛ «به جز چند نمونه محدود» که بیشتر استثنا به حساب می آیند. این کم توجهی به پژوهش، نتیجه ای جز فاصله گرفتن فیلمساز از فضای حقیقت یاب و پناه بردن به تخیل شخصی مولف نداشته است. متاسفانه این ضعف نه تنها در سینمای داستانی و قصه گوی ما مشهود است، بلکه بتدریج در آثار مستند هم میتوان رد آنرا دید؛ جایی که نگاه خالق اثر، بیشتر از حقیقت، خودنمایی می کند.