بیماری های غیرواگیر، قاتل جهانی هستند
خراسان رضوی سال هاست که بیماری های غیرواگیر (NCDs) در سرتاسر جهان درحال افزایش هستند و کشورهای جهان برای افزایش درک خود از بیماری های غیرواگیر تلاش می کنند تا راهبردهای مدیریت (کنترل و بهبود خدمات در سطح مراقبت های اولیه) آنرا توسعه دهند.
به نقل از ویفروم، افزایش موارد بیماری های غیرواگیر در سرتاسر جهان سبب شده تا این بیماری در فقیرترین کشورها بعنوان اولویت بهداشت عمومی قرار گیرد. خیلی از بیماری های مزمن، مانند بیماری های قلبی عروقی، دیابت، بیماری های مزمن تنفسی ازجمله آسم و بعضی از سرطان ها با دارو قابل کنترل هستند و از راه سیستم های بهداشتی اولیه قوی می توانند عمر را بالا برند. با این وجود، خیلی از افراد مبتلا به بیماری های غیر واگیر در کشورهای کم درآمد برای تشخیص زودهنگام، موثر و دسترسی به داروهای مورد نیاز خود تلاش می کنند.
هزینه بیشتر و دسترسی کمتر، موضوعی مهم در این حوزه است. نتایج بررسی در بیشتر از ۴۰ کشور نشان داده است که دسترسی به داروهای عمومی برای درمان بیماری های مزمن در بخش دولتی و خصوصی، به صورت کلی از داروهای بیماری های حاد دشوارتر است. قیمت این داروها در خیلی از کشورها خیلی بیشتر از قیمت های واقعی است در نتیجه بیماران با مشکلاتی مواجهند و اگر دولت ها بتوانند داروهای باکیفیت را با قیمتی مقرون به صرفه تهیه کنند، بدیهی است که این امکان را برای توسعه خدمات و درمان برای بخش وسیع تری از مردم ایجاد خواهند کرد.
راهکار تدارکات تجمیعی به دنبال تجمیع تقاضای بازار و افزایش شفافیت تقاضاست. این امر می تواند تولیدکنندگان را برای ورود آسان به بازار و خریداران را از قدرت مذاکره بیشتر برای اطمینان از کیفیت و تضمین عرضه با قیمت مناسب برخوردار کند. در اصل، خرید یکپارچه می تواند هزینه های معاملات را کاهش داده، بازارهای تجزیه شده را تجمیع کرده و امکان جمع آوری دقیق تر اطلاعات بازار را فراهم آورد.
بعضی از طرح های تدارکاتی تجمیعی، دسترسی به داروهای بیماری هایی مانند ایدز یا اچ آی وی (HIV، AIDS) و مالاریا را بخصوص در کشورهای با درآمد پایین و متوسط بهبود بخشیده است. بعنوان مثال، مکانیزم تدارکات جمع آوری شده از جانب صندوق جهانی تنها در سال ۲۰۱۹، حدود یک میلیارد دلار سفارش را مدیریت و خدمات رسانی به ۶۳ کشور جهان و ۱۷۴ میلیون دلار صرفه جویی در هزینه های درمان و تشخیص بیماری هایی مانند ایدز و مالاریا شده است اما بهبود دسترسی به داروهای NCD آسان نیست و داروهای بسیار بیشتری برای بیماری های غیرواگیر (به استثنای سرطان) و تولیدکنندگان بیشتری نیاز است.
رقابت در سطح جهانی و منطقه ای می تواند قیمت ها را کاهش و کارآیی را افزایش دهد اما وقتی به تعداد تولیدکنندگان ثبت شده در کشورها نگاه می کنید، ساختار بازار تغییر می کند. برای بعضی از داروها، تولیدکننده بسیار و برای برخی تولیدکننده اندک ثبت شده اند. در نهایت، بازار به علل متفاوتی (مرتبط با تقاضای محلی و ظرفیت و سیاست های خرید) درحال شکست است و به راهکارهای مختلف نیاز است که از کشوری به کشور دیگر تغییر می کند. تدارکات دسته جمعی داروهای NCD هم به علت کمبود منابع گرفتار مشکل می شود.
گردهم آوردن بازارها به این معناست که دولت ها یا اهداکنندگان می توانند از راه کوپن یا برنامه های تلفن همراه به خرید داروهای افراد فقیر یا فاقد بیمه کمک کنند. سازمان ها هم می توانند بر رعایت و توانمندسازی اعضاء خود جهت استفاده از مدل جدید با دانش و ابزار کمک کنند.
شایان ذکر است که راهکار این چالش ها در زمان طولانی، مقیاس بزرگ و بخش دولتی و خصوصی نتیجه می دهد.
منبع: مطب نما
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب