درمان سرطان با عوارض جانبی كمتر
مطب نما: خراسان رضوی در سالهای اخیر، ایمنی درمانی، انقلابی در حوزه درمان سرطان به وجود آورده است. با این وجود، واکنش های التهابی در بافت های سالم اغلب عوارض جانبی ایجاد می کنند که این عوارض می توانند جدی باشند و منجر به قطع دائمی درمان شوند. البته هنوز این سمیت به درستی درک نشده و مانع اصلی استفاده از روش ایمنی درمانی است.
به گزارش مدیکال اکسپرس، دانشمندان دانشگاه ژنو، سوئیس و دانشکده پزشکی هاروارد موفق شده اند بین واکنش های ایمنی مضر و واکنش هایی که سلول های تومور را هدف قرار می دهند، تفاوت ایجاد کنند. در صورتیکه مکانیسم های ایمنی مشابه هستند، جمعیت سلول های مختلف درگیر متفاوت می باشد. نتایج این تحقیق می تواند منجر به درمان های هدفمند بهتر، موثرتر و کم خطرتر برای بیماران سرطانی شود.
باتوجه به تحریک گسترده سیستم ایمنی بدن بیمار، درمان های ایمنی جان بسیاری را نجات داده است. متاسفانه، این ایمنی درمانی ها بدون اثر جانبی نیستند.
میکائیل پیتت، دارنده کرسی در بنیاد موسسه تحقیقات تجربی سرطان سوئیس در حوزه تومور- ایمنی شناسی در دانشکده پزشکی ژنو، گروه لطمه شناسی و ایمنی شناسی و مرکز تحقیقات ترجمه در تومور-خون شناسی و یکی از اعضای مرکز سرطان لمان سوئیس می گوید: «هنگامی که سیستم ایمنی بدن به این شدت فعال شود، واکنش التهابی ناشی از آن می تواند اثرات مضر داشته و گاهی به بافت سالم لطمه برساند. بنابراین، می خواستیم بدانیم که آیا بین یک پاسخ ایمنی مطلوب که هدف آن از بین بردن سرطان است و یک پاسخ ناخواسته که می تواند بر بافت سالم تاثیر بگذارد، تفاوتی وجود دارد یا خیر. در حقیقت، شناسایی عناصر متمایز بین این دو واکنش ایمنی امکان توسعه رویکرد های درمانی جدید، موثرتر و با سمیت کمتر را می دهد.»
دانشمندان با بهره گیری از نمونه های بافت برداری کبدی از بیماران تحت درمان در دو بیمارستان لوزان سوئیس که گرفتار چنین واکنش های سمی شده بودند، مکانیسم های سلولی و مولکولی را بررسی کردند تا شباهت ها و تفاوت ها را نشان دهند.
پاسخی مشابه اما با سلول های متفاوت
بنظر می رسد در یک واکنش سمی مربوط به ایمنی درمانی، دو نوع سلول ایمنی، جمعیت های ماکروفاژ و نوتروفیل، مسئول حمله به بافت سالم هستند اما در از بین بردن سلول های سرطانی نقش ندارند. در مقابل، یک نوع سلول دیگر، جمعیتی از سلول های دندریتی در حمله به بافت سالم نقش ندارد اما برای از بین بردن سلول های سرطانی لازم است.
پیتت توضیح می دهد: «درمان های ایمنی می توانند موجب تولید پروتئین های ویژه ای شوند که به سیستم ایمنی بدن هشدار می دهند و پاسخ التهابی ایجاد می کنند. در تومور، این پروتئین ها به سیستم ایمنی بدن اجازه می دهد سلول های سرطانی را از بین ببرد. در بافت سالم، وجود همین پروتئین ها می توانند منجر به تخریب سلول های سالم شوند. این واقعیت که این پروتئین های التهابی توسط سلول های مختلفی در تومورها و بافت های سالم تولید می شوند، یافته جالبی است.»
سلول های دندریتی بسیار نادر هستند، در صورتیکه ماکروفاژها و نوتروفیل ها شیوع بسیار بیشتری دارند. تعدادی از ماکروفاژها از مراحل رشد جنینی در بیشتر اعضای بدن ما وجود دارند و در طول زندگی ما در آنجا باقی می مانند. برخلاف باور قبلی، این ماکروفاژها بطور حتمی التهاب را مهار نمی کنند اما هنگامی که توسط روش های ایمنی درمانی تحریک می شوند، می توانند یک واکنش التهابی مضر در بافت سالم محل زندگی خودرا تحریک کنند، بنابراین، علت اینکه سمیت می تواند اندام های مختلف را تحت تاثیر قرار دهد را توضیح می دهد.
خنثی سازی نوتروفیل ها برای سود مضاعف
وقتی ماکروفاژها توسط داروها فعال می شوند، پروتئین های التهابی تولید می کنند. اینها به نوبه خود نوتروفیل ها را فعال می کنند که واکنش سمی را نشان می دهند. پیتت می گوید: «این یافته، امکان محدود کردن عوارض جانبی ایمنی درمانی با دستکاری نوتروفیل ها را فراهم می آورد.»
گروه تحقیق با مطالعه واکنش های ایمنی موش هایی که فعالیت سلولی آنها با بهره گیری از ابزارهای ژنتیکی تعدیل شده بود، کشف خودرا تایید کردند. آنان توانستند روزنه ای را شناسایی کنند که می تواند برای از بین بردن این عوارض جانبی مورد استفاده قرار گیرد. در حقیقت، نوتروفیل ها تعدادی از عوامل که برای ایجاد سمیت مهم هستند را تولید می کنند، همچون TNF-α که می تواند یک هدف درمانی باشد. هم اکنون، مهارکننده های TNF-α برای تعدیل پاسخ ایمنی در افراد مبتلا به آرتروز استفاده می شود و شاید بتواند در وضعیت سرطانی برای مهار اثرات سمی نوتروفیل ها طی ایمنی درمانی مفید باشد. (فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF alpha)، یک سیتوکین التهابی است که توسط ماکروفاژها یا مونوسیت ها طی التهاب حاد تولید می شود و مسئول طیف متنوعی از رویدادهای علامت دهی در سلول هاست. این پروتئین برای مقاومت در مقابل عفونت و سرطان نیز مهمست.)
پیتت می گوید: علاوه بر این، مهار نوتروفیل ها می تواند یک روش موثرتر برای مبارزه با سرطان باشد. علاوه بر ایجاد پاسخ سمی، تعدادی از این سلول ها رشد تومور را نیز تقویت می کنند. بنابراین، با مدیریت کنترل آنها، می توانیم یک اثر مفید مضاعف یعنی غلبه بر سمیت در بافت های سالم، و محدودیت رشد سلول های سرطانی داشته باشیم.
نتایج این تحقیق، که در مجله Science Immunology انتشار یافته است.
منبع: مطب نما
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب