پژوهش محققان دانشگاه امیرکبیر در حوزه سیستم های دارورسانی بر پایه نانوساختارها
مطب نما: به گزارش مطب نما، محققان دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر تحقیقاتی انجام دادند که نتایج حاصل از آن یکی از کاربردهای نانوتکنولوژی در صنعت دارورسانی و زیست پزشکی است که در آینده از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود.
به گزارش مطب نما به نقل از ایسنا، دکتر سارا یزدانی دانش آموخته دکترای دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «بارگذاری "آمفوتریسین بی"بر روی نانولوله های تک دیواره پگیله و بررسی نقش پارامترهای ترمودینامیکی در پایداری سیستم دارورسان» اظهار داشت: "آمفوتریسین بی"، مدت هاست که بعنوان موثرترین داروی ضد قارچ در خط اول درمان عفونت های قارچی سیستماتیک و موضعی از نوع متوسط تا شدید توسط متخصصین تجویز می شود.
وی افزود: ولی عواملی مانند عوارض جانبی جدی، فراهمی زیستی پائین، وقوع واکنش های حاد در هنگام انفوزیون وریدی و سمیت کلیوی وابسته به دوز، سبب محدود شدن کاربرد آن بخصوص در بیماران با وضعیت وخیم شده است.
به نقل از ایشان، محققان علت عمده موارد نامبرده شده را حلالیت آبی بسیار پائین "آمفوتریسین بی" و توده ای شدن آن در محیط درون تن دانسته اند. برای غلبه بر این مشکلات اصلاح و بازبینی فرمولاسیون های حاوی "آمفوتریسین بی" امری ضروریست.
وی با اشاره به اینکه یکی از راهکارهای غلبه بر این مشکلات، استفاده از سیستم های دارورسانی نوین برای این دارو است، اظهار داشت: نانولوله های کربنی یکی از انواع نانوساختارها هستند که بعد از عامل دار شدن می توانند بعنوان گزینه مناسبی برای دارورسانی "آمفوتریسین بی" مطرح شوند.
به قول محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، علاوه بر این، مطالعه ای در خصوص کاهش سمیت سلولی و بهبود حلالیت آبی یا زیست سازگاری آنها وجود نداشت. در این مطالعه از نانولوله های کربنی تک لایه عامل دار شده با مشتقات فسفولیپید پلی اتیلن گلیکول که حلالیت و سازگاری آنها در مقایسه با نانولوله کربنی خالص ارتقا داده شده است، استفاده شد.
وی اظهار داشت: از اهداف مهم مورد نظر در این پژوهش میتوان به طراحی و ارزیابی سیستم های دارورسانی بر پایه ی نانولوله کربنی با ظرفیت بارگذاری بالا، دارورسانی سیستمیک "آمفوتریسین بی" برای عفونت های قارچی، کنترل سرعت آزاد سازی دارو از نانولوله های کربنی عامل دار شده به منظور کاهش عوارض و سمیت دارویی آمفوتریسین بی و محاسبه پارامتر حلالیت و پارامتر فلوری هاگینز به منظور بررسی پایداری سیستم اشاره نمود.
وی اظهار داشت: نتایج این پژوهش در مقیاس آزمایشگاهی به نتیجه خوب و امید بخشی رسید و امید است که با فراهم آوردن امکانات و تجهیزات لازم، قدمی در جهت انجام آزمون های حیوانی برداشت.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر اظهار داشت: نتایج حاصل از این پژوهش، یکی از کاربردهای نانوتکنولوژی در صنعت دارورسانی و زیست پزشکی را نشان داده است که از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
به نقل از ایشان، در صورت وجود امکانات کافی و سرمایه گذاری میتوان آزمون های در ارتباط با بخش حیوانی و سپس بالینی را انجام داده و با ارزیابی و مطالعه نتایج حاصل از این بخش به طراحی واحد تولید محصول در مقیاس نیمه صنعتی اقدام نمود.
وی ضمن اشاره به خصوصیت های طرح اظهار داشت: از خصوصیات این طرح تحقیقاتی میتوان به سنتز نانوحامل پایدار حداقل به مدت چهارماه و بارگیری داروی "آمفوتریسین بی" بر روی سطح نانولوله کربنی، کاهش سطح سمیت نانولوله کربنی از راه عامل دار کردن با فسفولیپید زیست سازگار DSPE-PEG-COOH، افزایش حلالیت و پراکندگی نانولوله کربنی پس از عامل دار شدن و پیشگیری از تشکیل رسوب و آگلومر شدن، کاهش سطح سمیت "آمفوتریسین بی"بارگذاری شده بر روی نانولوله کربنی نسبت به "آمفوتریسین بی" خالص، رهایش پایدارتر و آهسته تر "آمفوتریسین بی" از نانولوله کربنی و پایدار بودن سیستم دارورسان و امتزاج پذیری خوب بین اجزاء اشاره نمود.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، این طرح در چارچوب رساله دکتری حدود سه سال زمان برد و لازم به ذکر است که حدود ۷۰ درصد این پروژه در خارج از ایران در دانشگاه Universidad del Pais Vasco زیر نظر اساتید متخصص در این عرصه (پروفسور خوزه لوئیس پدراز و گوستاو پوراس) و همینطور تحت راهنمائی دکتر مهرداد مظفریان و دکتر غلامرضا پازوکی از اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با استاد مشاور دکتر نغمه حدیدی از اعضای هیات علمی انستیتو پاستور ایران انجام شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب