چه عواملی به شکل گیری فساد در ورزش حرفه ای ایران کمک می کند؟
به گزارش مطب نما با عنایت به اینکه نمونه هایی از فساد را کم وبیش میتوان در هر سازمانی مشاهده کرد، سازمان های ورزشی در ایران هم از این امر مستثنی نیستند. در ایران کم تر پژوهشی به مبحث فساد در ورزش پرداخته است و تعداد اندک این پژوهش ها، به رفع مشکل فساد کمک چندانی نکرده است. بر همین مبنا پژوهشگران با انجام یک مطالعه، عوامل مؤثر در شکل گیری فساد در ورزش حرفه ای ایران را مورد بررسی قرار دادند.
به گزارش مطب نما به نقل از ایسنا، فساد یک عمل انجام شده با هدف دریافت سود و مزایای شخصی است که هیچ گونه همخوانی و ارتباطی با وظیفه اصلی و حقوق افراد در سازمان ها ندارد و به شکلی پایمال شدن حق دیگران است و برخی صاحب نظران فساد را استفاده از قدرت شخصی در سازمان در جهت کسب منافع نامشروع تعریف می کنند.
جهانی شدن صنعت ورزش منجر به ایجاد یک فرایند تجاری به وسیله درآمدهای نهفته برای سهامداران، حامیان مالی، مسؤلان دولتی (سیاسیون) و ورزشکاران شده است. این درآمد نهفته منجر به این شده که خیلی از ورزشکاران و مسؤلان به منظور کسب سود و منفعت بیشتر، گرفتار ارتکاب فساد شوند.
فساد در ورزش بخصوص ورزش حرفه ای به یکی از اشکالات ورزش تبدیل گشته و باید بیشتر بررسی شود. رشوه به مقامات، تبانی با شرکت کنندگان در مسابقات و استفاده ورزشکاران از داروهای غیر مجاز (دوپینگ) نمونه هایی از فساد هستند.
با توجه به اینکه نمونه هایی از فساد را کم وبیش میتوان در هر سازمانی مشاهده کرد، سازمان های ورزشی در ایران هم از این امر مستثنی نیستند. در ایران کم تر پژوهشی به مبحث فساد در ورزش پرداخته است و تعداد اندک این پژوهش ها، به رفع مشکل فساد کمک چندانی نکرده است. بر همین مبنا پژوهشگران با انجام یک مطالعه، عوامل مؤثر در شکل گیری فساد در ورزش حرفه ای ایران را مورد بررسی قرار دادند.
برای انجام این مطالعه، پژوهشگران با ۱۹ نفر از صاحب نظران این حوزه شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه، مدیران باشگاه ورزشی، معاونان وزارت ورزش و جوانان، رؤسای فدراسیون های ورزشی، ورزشکاران و اصحاب رسانه، مصاحبه انجام دادند. مباحث مطرح شده در مصاحبه ها، بعد از پیاده سازی، تحلیل و دسته بندی شدند.
یافته های به دست آمده در این مطالعه نشان داد که عوامل مختلفی در شکل گیری فساد در ورزش حرفه ای ایران، نقش دارند. شرایط علّی که در شکل گیری فساد در ورزش حرفه ای در ایران مؤثر است، شامل ضعف مدیریتی، بی عدالتی سازمانی، فساد سیستمی، عوامل ساختاری، عوامل سازمانی، عوامل اجرایی، سیاست های سازمانی، منفعت و سود، نبود نظارت، منفعت طلبی، کم رنگ شدن اعتقادات و ماهیت فساد هستند.
از نظر شرکت کنندگان در این مطالعه، «ضعف مدیریتی»، یکی از مهم ترین این عوامل است. عدم شایسته سالاری در انتخاب مدیران، ابهام در انتصابات مدیریتی، عدم ثبات مدیریتی، نتیجه گرا بودن مدیران، وجود مدیران غیر ورزشی، عدم استقلال کاری، عدم مسئولیت پذیری، چندشغله بودن مدیران، تفویض اختیار خارج از مسئولیت، آشنا نبودن با قوانین و مقررات، نبود چشم انداز و عدم برنامه ریزی، از مهم ترین نشانه های ضعف مدیریتی است.
بر اساس نتایج این مطالعه، شرایط زمینه ای مانند نبود اخلاق در ورزش حرفه ای، باندبازی، خصوصیت های فردی، فساد سیاسی، فساد مالی، فساد در تیم های ورزشی، عدم شایسته سالاری، عوامل اجتماعی تشکیل دهنده فساد، نقش سیاسیون در ورزش و عوامل فنی و تخصصی، سبب ایجاد شکل گیری فساد در ورزش کشور می شود.
به گفته پژوهشگران این مطالعه، فساد ملی شامل عدم صداقت و پاک دستی مدیران، ابهام در صورت های مالی، نبود سیستم ارزیابی و نرخ گذاری بازیکنان، عدم تفکیک بازرس قانونی از حسابرس، کمبود آئین نامه های مالی، عدم شفافیت مالی و قراردادهای جعلی است.
به گفته پژوهشگران این تحقیق؛ در سالهای اخیر شاهد کشف و آشکارسازی موارد گوناگونی از مفاسد مالی کلان در ورزش حرفه ای کشور بوده ایم. از سوی دیگر هم جایگاه ورزش کشور در شاخصهای فساد منتشرشده توسط سازمان شفافیت بین الملل مطلوب نمی باشد. بارها مقام معظم رهبری و سایر مسؤلان عالی کشور بر تلاش در جهت پیشگیری و برخورد با مفاسد اقتصادی تاکید کرده اند و دستورالعمل ها و بخشنامه های گوناگونی در این حوزه، تصویب و کمیسیون ها و کارگروه های گوناگونی برای پیگیری بوجود آمده است. به نظر می آید عدم توجه به ریشه های بروز فساد در ورزش و عدم تدوین راهکارهای مناسب برای تضعیف یا محدود کردن این ریشه ها از علل عدم کسب نتیجه مطلوب در مبارزه با فساد مالی است.
در این مطالعه مواردی مانند نظارت و کنترل، راهبردهای حقوقی، کنترل مالی تیم های حرفه ای، پرداخت بموقع حق و حقوق، احراز شرایط حرفه ای مدیران و مربیان، حذف دلالان در ورزش، ترویج بازی جوانمردانه، گسترش بستر رقابت طلبی، از بین بردن روابط خارج از عرف، تشکیل بنگاه های اقتصادی در ورزش، بعنوان راهبردهای مقابله با فساد در ورزش حرفه ای عنوان شده اند.
به گفته پژوهشگران این مطالعه، استفاده از تجارب کشورهای دیگر در مبارزه با فساد، افزایش عوامل اجتماعی در ورزش، صدور بموقع و صریح احکام انضباتی، ورود نهادهای قضایی در ورزش، برخورد قضایی با مافیا و دلالان ورزشی، برخورد جدی با صاحبان سایت های شرط بندی، توجه به تیم های پایه، کاهش تهدیدات سازمانی و برون سازمانی، کانال قانونی فروش و خرید بازیکن، افزایش مجازات ها، افزایش ارتباط با نهادهای بین المللی مبارزه با فساد، گرفتن تست های مکرر دوپینگ، توسعه کمیته های اخلاقی در ورزش، پیشگیری از قانون کپی رایت، افزایش بازرسان در سازمان های ورزشی، تشکیل کمیته های فنی، توجه به انتصابات، افزایش نهادهای مبارزه با فساد، ایجاد نهادهای مستقل برای مبارزه با فساد سازمانی، پیشگیری از قدرت طلبی مدیران، افزایش کمیته های انضباتی در تیم ها و ایجاد کمیته مبارزه با فساد در تیم های ورزشی بعنوان راهکارهایی برای مقابله با فساد در ورزش حرفه ای هستند.
این پژوهشگران با عنایت به یافته های به دست آمده از تحقیق پیشنهاد می کنند با تدوین قوانین و سیاست های ورزش حرفه ای بر مبنای مقررات بین المللی موجود در فدراسیون ها و قوانین رسمی کشور در جهت کاهش فساد در ورزش حرفه ای گام برداشته شود.
در انجام این تحقیق مهدی سادات الحسینی، علی زارعی و زهرا حاجی انزهایی؛ پژوهشگران گروه مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز با یکدیگر مشارکت داشتند.
یافته های این مطالعه، زمستان ۱۴۰۰ به صورت مقاله علمی با عنوان «شناسایی عوامل مؤثر بر شکل گیری فساد در ورزش حرفه ای ایران» در فصلنامه مطالعات راهبردی ورزش و جوانان زیر نظر وزارت ورزش و جوانان انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب