در یك پژوهش بررسی شد
تفسیر زنان از خانه داری
مطب نما: خانه داری یکی از پرارج ترین اموری است که زنان به طور معمول بدون هرگونه چشمداشت خاصی بطور منظم به انجام آن مشغول هستند. اما آنها چگونه در کنار سایر وظایف خود، به این امر می پردازند و وظیفه دیگران در قبال آنها چیست؟
به گزارش مطب نما به نقل از ایسنا، باوجود ورود بخش زیادی از زنان به بازار کار خارج از خانه، همچنان خانه داری یکی از فراگیرترین نقش های زنان در جوامع امروزی است. خانه داری کارهای در رابطه با خانه و خانواده را در برمی گیرد. این نقش یکی از اصلی ترین اشتغالات زنان در تمام جوامع به شمار می آید و در کشور ما نیز به سبب پیوستگی آن با نقش های مادری و همسری بعنوان یک نقش کلیدی برای زنان نهادینه شده است. مقایسه تعداد زنان خانه دار و شاغل در سرشماری های سالهای ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵ نشان میدهد که تعداد زنان ۱۵ سال به بالای خانه دار ۸ درصد بالا رفته است.
طبق بررسی ها، نوع نگاه و تفسیر از نقش خانه داری زنان متفاوت می باشد. این نقش گاهی محدودکننده زنان لقب گرفته و گاهی نیز سبب آرامش و سعادت معرفی شده است. اما آن چه خود زنان خانه دار در ارتباط با نقششان می اندیشند و تعریفی که از آن ارائه می دهند از ارزش ویژه ای برخوردارست و می تواند ما را در فهم عمیق تر خاصیت های این نقش یاری دهد. به طورکلی صرف نظر از چگونگی نظام تقسیم کار در عرصه های فردی و اجتماعی می توان گفت نیمی از مسئولیت ها و تصمیم گیری ها در جامعه بر عهده زنان است. بنا بر این ما باید علاوه بر بررسی و رسیدگی به مسائل زنان، به بررسی نقش خانه داری آنان نیز خصوصاً از دید خودشان با جدیت بیشتری بپردازیم.
در همین راستا، دو تن از پژوهشگران دانشگاه یزد در یک مطالعه علمی پژوهشی به این مساله پرداخته و تفسیر زنان از ایفای نقش خانه داری را زیر ذره بین برده اند.
آنها در این مطالعه، داده های مورد نیاز خودرا بوسیله مصاحبه خاص و تنظیم شده در دو قالب فردی و گروهی با 34 نفر از زنان خانه دار، متأهل و دارای فرزند که حداقل پنج سال از زندگی مشترک آنان گذشته بود، جمع آوری کرده اند.
برمبنای یافته های این پژوهش که در فصل نامه «جامعه شناسی نهادهای اجتماعی» متعلق به دانشگاه مازندران انتشار یافته اند، مقوله نهایی برگرفته از این تحقیق، چالش موسوم به «همسازی» است که نشان میدهد زنان در ایفای نقش خانه داری، انتظارها و کنش های متناقضی را درک و تجربه می کنند، ولی به شکلی فعالانه در جهت همسازی این تناقض ها عمل و تلاش می کنند.
در این رابطه، حسین افراسیابی، دانشیار جامعه شناسی دانشگاه یزد و همکارش می گویند: «زنان در برخورد با فشارهای مختلف واکنش های متفاوتی از خود نشان می دهند. امید به پیشرفت و ترقی خانواده و توکل در کارها و صبر در انجام مسئولیت ها، ساز و کارهایی هستند که در خیلی از موارد برای زنان راهگشا بوده و انجام تکالیف خانه داری را برای آنان تسهیل کرده اند».
بگفته آنها، «امید و معنای زندگی با کمک به زنان خانه دار در افزایش سرسختی روان شناختی، به آنان امکان برخورد مؤثر با استرس ها مسائل و مشکلات زندگی را می دهد و می تواند در افزایش کیفیت زندگی سلامت روان شخص خانواده و به تبع آن جامعه تأثیرگذار باشد».
بر طبق این پژوهش، می توان گفت خانه داری برای زنان مسئولیت ساده ای نیست، اما آنان به سمت ایفای آن گرایش دارند و تعلق آنان به نقش های مادری و همسری خود در این رابطه بسیار تأثیرگذار است. همین مسئله می تواند بیان کننده نگاه غیر مادی زنان نسبت به این نقش باشد.
بااین وجود به بیان افراسیابی و همکارش، «زنان خواهان ایجاد اصلاحاتی در چگونگی ایفای نقش خانه داری هستند و همین موضوع گاه آنها را در ارتباط با نقش خانه داری خود گرفتار تردید می کند».
درواقع آن چه زنان خانه دار را به سمت ایفای چنین نقشی سوق داده است برمبنای محاسبات عقلی و اصطلاحاً دودوتا چهارتای منطقی نیست، بلکه عشق بی حد زنان به همسر و فرزندان و خانواده خود و امید به موفقیت آنان در آینده است که بعنوان نیروی محرکه قدرتمندی عمل کرده و آنان را برخلاف مشکلات در این راه حفظ نموده است.
البته خانواده ها نبایستی این مسئله را با سهل انگاری به حال خود رها کرده و تمام بار را به دوش زنان بگذارند. بلکه باید با تشریک مساعی در امور خانه، دلگرمی بیشتری را در آنها به وجود آورند. درکنار این موضوع، مسئولان نیز باید با تعیین ساز و کارهای مشخصی، ارج و منزلت این کار را به مفهوم واقعی کلمه به حساب آورند.
منبع: matabnama.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب