در پژوهشی مروری تأكید شد
نقش ورزش در بهبود مبتلایان به پاركینسون
ورزش و تحرک بدنی از دیرباز مورد توجه پزشکان بوده و همیشه برای رفع کسالت های بدنی سفارش شده است. نتایج تحقیق جدید پژوهشگران کشورمان نشان میدهد که با تاکید بر این فعالیت مهم، حتی می توان از شدت بیماریهای سختی مثل پارکینسون نیز کاهش داد.
به گزارش مطب نما به نقل از ایسنا، بــا افزایــش ســن، احتمــال مبتلاشدن بــه اختلالات شــناختی در بیمـاران مبتلابه پارکینسـون بـه 6 برابـر افـراد سـالم افزایـش می یابـد. همچنیــن، زندگــی بــدون فعالیــت یــا انجــام فعالیــت ناکافــی می تواند ســبب بــروز علایم بیمــاری در بخش های حرکتـی و پیش حرکتی مغز،، ایجـاد پیـری زودرس در سـنین جوانــی و بــروز بیماریهای بــا منشــأ عصبــی در ســنین پاییــن شــود.
بگفته پژوهشگران، اختلالات تخریــب نورونــی ســبب کاهــش پیش رونده سـاختار و یـا عملکرد نورونـی، نقـص میتوکندریایی، اســترس اکســیداتیو و مــرگ ســلولی نورون ها می شوند. امــا، دلیــل اصلــی ایجــاد ایــن اختلالات هنــوز ناشــناخته باقــی مانــده اســت. دربــاره علــت بــروز بیمــاری پارکینســون پژوهش های متعــددی انجام شده کــه نشــان می دهند اختلالات ژنتیکـی بـا محرک های محیطـی همـراه می شوند و پارکینســون را ایجــاد می کنند. باتوجه به دانش فعلی درباب درمان بیماری فوق، پژوهشگران در تلاش هستند تا به طرق مختلف، کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشند و ورزش و تحرک بدنی جایگاهی ویژه در این خصوص دارد.
در همین راستا، تعدادی از محققان کشور از دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی این شهر، تحقیقی مروری را انجام داده اند که در آن، تأثیر ورزش در بیماری پارکینسون مورد بررسی واقع شده است.
برمبنای یافته های این تحقیق، بااینکه هنوز درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما استفاده از داروها به همراه درمان های کمکی، مانند فعالیت ورزشی، می تواند پیشرفت های امیدبخشی بوجود آورد. بااین حال برای دستیابی به برنامه تمرینی که فواید بهینه ای در کیفیت زندگی بیماران بوجود آورد و مرگ ومیر را کم کند، تحقیقات بایستی بطور منظم ادامه یابند.
سید محمد مرندی، پژوهشگر گروه فیزیولوژی ورزش دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه اصفهان و سایر همکارانش در این تحقیق می گویند: «تمرینـات قلبـی عروقـی کـه سـبب افزایـش ضربـان قلب و مصـرف اکسـیژن می شوند می توانند فوایـدی در بهبود وضعیت بیمـاران مبتلابه پارکینسـون داشـته باشـند».
بگفته آنها، «بعضـی از ایـن فوایـد بلافاصله و حتی پـس از یـک جلسـه فعالیــت نمایــان می شوند و علائمی ماننــد لــرزش، کنــدی حـرکات و خسـتگی را کاهـش می دهند. همچنیـن، بعـد از چنـد هفتـه تمریـن روی نوارگـردان، علائمی ماننـد بهبـود تعـادل، گام برداشــتن و پیشــرفت کیفیــت زندگــی گــزارش شــده اســت».
برمبنای اطلاعات ارائه شده در این تحقیق، بیمــاری پارکینســون اختلالات بیوشــیمیایی و میتوکندریایــی مختلفــی را ایجــاد می کند، کــه به مرور زمــان ســبب بــروز نواقــص کلــی و ســرانجام مــرگ بیمــار می شوند. بااینکه تا حالا دارویــی بــرای درمــان قطعــی ایــن بیمـاری شـناخته نشـده اسـت، امـا استفاده از روش های جانبی ماننـد اســتفاده از انــواع کارهای بدنــی نتایــج امیدبخشی را در ایــن زمینــه داشــته اســت.
مرندی و همکارانش اظهار کردند: «نتایــج پژوهش های بررسی شده حاکــی از آن اســت کــه فعالیــت بدنــی و ورزش، تحریک کننده مهــمی برای فعال شدن میتوکندری سلول ها هستند و یــک روش درمانــی امیدوارکننــده بــرای بیماریهای بــا نقــص میتوکندریایــی محسوب می شوند».
این یافته های پژوهشی که بار دیگر اهمیت ورزش و داشتن تحرک بدنی را خصوصاً برای بیمارانی که به اختلالاتی نظیر پارکینسون گرفتار هستند یادآور می شوند، در فصل نامه «علوم اعصاب شفای خاتم» وابسته به مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفای بیمارستان خاتم الانبیاء تهران انتشار یافته اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب