در قالب یك پژوهش بررسی شد
راهکارهای توسعه فناوری تولید برق فتوولتائیک
استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، نقشی قابل توجه و اساسی در پیشرفت پایدار کشورها دارد. محققان کشور در یک مطالعه پژوهشی، عوامل مؤثر بر توسعه کاربرد فناوری فتوولتائیک در تولید برق پراکنده در ایران را بررسی نموده اند.
به گزارش مطب نما به نقل از ایسنا، انرژی خورشیدی بعنوان یکی از اصلی ترین منابع انرژی تجدیدپذیر، دارای بزرگ ترین پتانسیل برای برآوردن نیاز جهان در آینده است. استفاده از فناوری فتوولتائیک بعنوان تجاری شده ترین روش بهره گیری از انرژی خورشید، یکی از راهکارهای دولت ها برای پاسخ به تقاضای انرژی، در راه توسعه پایدار به حساب می آید. به صورت کلی، نرخ رشد سالانه ترکیبی برای سیستم های فتوولتائیک در بازه سالهای 2010 تا 2016، معادل 40 درصد بوده است و این نشان دهنده بازار به سرعت رو به رشد این فناوری و صنعت است.
بنابر آمارهای بین المللی، در ابتدای سال 2017، ظرفیت نصب شده سیستم های فتوولتائیک در دنیا به 320 گیگاوات رسیده که معادل 1.3 درصد از کل برق تولیدی دنیا بوده است. این در حالی است که، این رقم در ایران تا انتهای سال 1398 یا به عبارت دیگر ماه مارس 2020 میلادی، 365 مگاوات بوده است. این آمار نشان داده است که ایران از میزان متوسط دنیا در تولید برق فتوولتائیک در سبد برق پایین تر است. در عین حال کشور ایران در نواحی پرتابش واقع است و باوجود میانگین 300 روز آفتابی در بیشتر از دو سوم سال و متوسط تابش 5.5 – 4.5 کیلووات ساعت بر متر مربع در روز، یکی از کشورهای با پتانسیل بالا در زمینه انرژی خورشیدی معرفی شده است.
در ارتباط با این موضوع، یک مطالعه پژوهشی توسط محققانی از دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور انجام شده که در آن عوامل مؤثر بر توسعه کاربرد فناوری فتوولتائیک در تولید برق پراکنده در ایران مورد ارزیابی علمی واقع شده است.
در این پژوهش، ابتدا کلیه عوامل متعدد از مرور جامع تجربیات پیشین در رابطه با موضوع، شامل 142 عامل تأثیرگذار، شناسایی شدند. سپس کلیه این عوامل از راه مصاحبه های علمی خاص با 15 نفر از خبرگان سیاستگذاری انرژی، بخصوص با عنایت به شرایط کشور ایران، تقسیم بندی و اولویت بندی شدند.
تحلیل های محتوایی نظرات خبرگان نشان داد که 55 عامل از کل عوامل، برای شرایط کشور ایران مهم هستند. عوامل تأثیرگذار در 9 دسته عامل کلی، شامل عوامل «سیاستی»، «نهادی»، «اعتباری و بودجه ای»، «اقتصادی» (اقتصاد سیستم و اقتصاد کلان)، «اجتماعی و فرهنگی»، «منابع انسانی»، «قابلیت های صنایع، فناوری ها و زیرساخت های مرتبط»، «جغرافیایی، اقلیمی و محیط زیستی» و «سیاست خارجی» قرار گرفتند.
علیرضا بوشهری، دانشیار و پژوهشگر دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران و دو همکار دیگرش در این تحقیق می گویند: «نتایج نشان می دهند میزان اهمیت عوامل اعتباری و بودجه ای و سیاستی بیشتر از سایر عوامل است و سه عامل نهادی، اقتصادی و انسانی در سطح دوم قرار دارند. بر این اساس، در عین اهمیت بالای قریب به اتفاق عوامل، کشور ایران در اکثر موارد عملکرد مناسبی نداشته و پایین تر از حد متوسط عمل نموده است».
آنها می افزایند: «با توجه به لزوم های کنونی برای پرداختن حاکمیت ها به توسعه انرژی های تجدیدپذیر و تأمین برق از آنها و اقتضائات و پیچیدگی های شرایط سیاسی، اقتصادی، جغرافیایی، فرهنگی، انسانی و توانمندی های هر کشور، ضرورت بررسی این مورد برای کشور ایران که دارنده بیشترین منابع فسیلی جهان و دارای شرایط ویژه خود است، آشکار می شود».
طبق این نتایج، بدیهی است که برای برنامه ریزی دقیق تر، پژوهشگران باید به سراغ عوامل سطح بخش (صنعت برق) که در حیطه تسلط و نفوذ سیاست گذاران صنعت برق دارد بروند و البته به عوامل تاثیرگزار در دو سطح دیگر توجه داشته باشند و از محرک های در ارتباط با آنها برای پیشبرد اهداف، استفاده و موانع آنها را تا حد امکان خنثی کنند.
بوشهری و همکارانش معتقدند: «همچنین به علت همپوشانی و تأثیرگذاری خیلی از عوامل بر یکدیگر، ما با یک سیستم متمرکز روبرو می باشیم که بهبود یک عامل بر عوامل دیگر هم تأثیرگذار خواهد بود».
این یافته ها را فصلنامه «پژوهش های سیاستگذاری و برنامه ریزی انرژی» وابسته به کمیته ملی انرژی وزارت نیرو منتشر نموده است.
منبع: matabnama.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب