در نشست بازخوانی تجربه كشورهای پیشرو در بین المللی سازی آموزش عنوان شد
سیاق بین المللی دانشگاه های ما لنگ است
به گزارش مطب نما دکتر مقصود فراستخواه در نشست «بازخوانی تجربه کشورهای پیشرو در میان المللی سازی آموزش عالی در استفاده از زبان واسط» با اعلان اینکه سیاق بین المللی دانشگاه ما لنگ است، عنوان کرد: ما از روال کار به هنجار دور مانده ایم. آن چه ما پس از انقلاب در پیش گرفتیم، به رغم تمامی دعاوی اسلام گرایی، حتی بر خلاف روال های اسلامی و عصر زرین تمدن بعد از اسلام نیز هست. این من را بعنوان یک معلم آزار می دهد.
به گزارش مطب نما به نقل از ایسنا، دکتر مقصود فراستخواه در این جلسه که توسط پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه شریف برگزار شد؛ با اشاره به اینکه «علم بنا بر سرشت خویش، سیاره جهانی و بین المللی است»، اظهار داشت: یکی از پایه ای ترین هنجارهای علم ورزی، «جهان روایی» است. مهم ترین هنجار علم بین المللی بودن آنست. بین المللی بودن علم و دانشگاه جزو اجماع جهانی است و یک عقل سلیم و درک عمومی می داند که علم و دانشگاه به ذات بین المللی است و بهترین کاری که باید انجام داد این است که آنرا بین المللی نگه داشت.
وی افزود: متاسفانه طی دهه ۵۰ شمسی گفتارهایی مانند بومی سازی علم و دانشگاه از ذهنیت مغشوش و آشفته گروههای مختلف عبور کرد و یکی از «غرب زدگی» گفت و یکی «آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد» و دیگری از «بازگشت به خویشتن» سخن گفت.
عضو هیات علمی مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی اضافه کرد: هر یک از این گروههای نخبگانی، گفتارهایی در فضای فرهیختگی ایران عنوان کردند؛ که شاید در پشت آن سخنان معناهایی وجود داشت، ولی نهایت به ذهنیتی مغشوش و آشفته انجامید و پس از انقلاب تبدیل به سیاست های رسمی گردید. این مساله موجب شد دانشگاه و آموزش عالی ایران از خصیصه بین المللی خود دور نگه داشته شود. در این شرایط بین المللی شدن، تبدیل به یک محیط سراسر تهدید برای ما شد و رفت و آمدهای دانشجو و اساتید خارجی مختل شد و ترددهای بین المللی محدود شدند.
همچنین زبان های پرکاربرد جهانی نیز در آموزش های ما مطرود، منسوخ و محدود شدند و ما از این زبان ها استفاده نکردیم. درست است که زبان فارسی هم باید به زبان علمی نزدیک می شد؛ ولی این رفتار ما با علم و دانشگاه، با رفتارها و تجربه های دیگر کشورها و حتی کشورهای اسلامی تفاوت داشت.
فراستخواه با اشاره به اینکه «با کمال احترام به کشورهای دیگر ولی این خیلی بد است که حتی کشورهایی مثل ترکیه و مالزی نیز خیلی بهتر از ما عمل کردند»، افزود: ما از روال کار به هنجار دور مانده ایم. آن چه ما پس از انقلاب در پیش گرفتیم، به رغم تمامی دعاوی اسلام گرایی، حتی بر خلاف روال های اسلامی و عصر زرین تمدن بعد از اسلام نیز هست. این من را بعنوان یک معلم آزار می دهد.
وی اضافه کرد: فرهنگ و تمدن ایرانی از تلفیق تمدن های مختلف و تبادلات زبانی شکل گرفته است. ما نه فقط از نُرم های جهانی؛ بلکه از نُرم های تاریخی و تمدنی خود نیز غافل شدیم. در نهضت ترجمه ای که ایرانیان راه انداختند، یک کنش تعاملی وجود داشت. خوارزمی بوسیله تماس زبانی با هندوستان مفهوم صفر را وارد مطالعات خود کرد و مثال های دیگری مانند این نیز وجود دارد. باید توجه داشته باشیم که لحظه ترجمه؛ لحظه تماس میان فرهنگی است.
این استاد برنامه ریزی توسعه آموزش عالی اظهار داشت: به نظر من این میل خانواده ها به آموزش زبان از زمان کودکی و این تب و تاب، ریشه در حافظه تمدنی ایرانیان دارد. من در شگفتم که خانواده های ما با خرج زیاد کودکان را به کلاس های آموزشی زبان می فرستند ولی ما در دانشگاه ها به دانشجویان خارجی به زبان انگلیسی آموزش نمی دهیم! این تفاوت بین سیاست گذاری و Policy رسمی و زیست عمومی یا Practice جامعه است.
فراستخواه اشاره کرد: باید توجه داشته باشیم که زبان ابزار ثانوی برای ابراز اندیشه نیست. اندیشیدن و آموختن ما با زبان همراه است؛ پس انتظار نداشته باشیم که یک پژوهشگر از زبان های انگلیسی، آلمانی و غیره برای مطالعات مختلف به ایران بیاید و در این جا بتواند بدون اینکه با زبان خودش ارتباط بگیرد، بدون این که بتواند پرسش ها را به زبان خود مطرح کند و... شرایط مطلوبی داشته باشد و ما بتوانیم استاد و دانشجوی بین المللی موثری داشته باشیم. سیاق بین المللی دانشگاه ما لنگ است و کمتر دانشجوی مستعد بین المللی با این شرایط می تواند تصمیم منطقی بگیرد و ایران را برای ادامه تحصیلات خود انتخاب نماید.
منبع: مطب نما
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب